Van oplader tot kunstgebit

Drukke dagen wisselen zich af met rustige nu de zomer zijn einde nadert. De families met kinderen zijn weer huiswaarts, de meeste scholen zijn weer begonnen. De hoge temperaturen worden getemperd door afkoelende onweersbuien en er beginnen al bladeren van de walnootboom te vallen. Lang leve de bladblazer c.q. -zuiger, en Peter natuurlijk die hem hanteert! En die nog maar niet nadenkt over de sneeuwfrees die staat te trappelen om weer in actie te komen.

Er vallen nu langzaamaan gaten in de kamerreservingen wat weer mogelijkheden biedt voor de fietsers en wandelaars die er niet van houden alle onderkomens vanuit huis op hun route vast te leggen en liever stoppen waar ze willen. Het was een drukke zomer en wat zijn we blij met de vele boekingen, events en contacten die we afgelopen weken gehad hebben. Van de naar-de-zin-van-het-leven zoekende wereldreiziger uit Israel tot hikende, veganistische Amerikanen en vaste bezoekers van het Mölltal die graag nog een schnitzel bij ons hadden gegeten maar verbaasd zijn te zien dat het oude restaurant van toen op die lange en vastberaden Hollanders is overgegaan. Hoe komen jullie nu zo hier terecht?, is dan de vraag. We denken erover om koptelefoons uit te delen waarmee mensen een tour rond ons pand kunnen maken en zo uitleg krijgen over ons bijna Ik-Vertrek-en-Ik-Blijf-Zeker verhaal... Maar het is hartverwarmend te horen hoe vakantiegangers (veelal van onze leeftijd) ons benijden bij het zien van dat prachtige pand en ons veel succes wensen omdat ze het ons zo gunnen en zo'n geweldige tijd bij ons hebben gehad. Het laadt ons op als we even uitpuffen nadat we 's ochtends als een speer de bedden afgehaald hebben, de badkamers schoongemaakt hebben en de chocolaatjes aangevuld zijn. Okay, die oplader die we later naast het bed vinden, bewaren we nog maar even bij de zwembroek die nog over de radiator hing. Een balie Gevonden Voorwerpen hebben we nog niet want Peter is nu eerst nog even bezig om de skiruimte in de kelder in te richten maar wie weet.

In de tussentijd ben ik nog even 60 geworden en het voelt als toen ik 50 werd en net een relatie met Peter had: er opent zich weer een stukje van de wereld, nu inmiddels van twee werelden. Een wereld van gezelligheid, geluk en gezondheid. Zoals een bekende Amerikaan hier laatst zei (ik mag zijn naam niet noemen want dan word ik vast gepeild door de CIA!): when your environment is healthy, you are healthy. En zo voelt het ook hier met gezellige gasten, gelukkige momenten in de prachtige natuur en de gezonde lucht. Zonder stress van in de file staan, zonder druk van je baas over je te halen target van deze maand en zonder frustratie over je te weinig vakantiedagen.

En oh ja, bij de Gevonden Voorwerpen was het meest hilarische deze zomer het kunstgebit wat nog op het bord lag wat ik net afruimde. De oudere mensen hadden aan de lunch gezeten en waren net vertrokken met de auto, niet meer te achterhalen. Ik hoop dat deze mensen er net zo hard om hebben kunnen lachen als wij, zij het dan tandeloos.....

Live, love & laugh but keep your teeth in!!