Mooi, gezond en gelukkig 2022 gewenst
Mensen vragen mij waarom de Almhütte zo heet, zwei Welten, twee werelden. Dat is eenvoudig uit te leggen. Er zijn Nederland en Oostenrijk, winter en zomer, kou en warmte, molens en bergen, Peter, die verbouwt en Ingrid, die verzorgt, wij en de wereld buiten ons, uitbater en gast. En zo zijn er nog veel meer 2 kanten. Maar in die twee werelden is er één doel: het hart waar je het mee doet, het geluk wat je uitstraalt en wat je aan anderen geeft.
En soms heeft een mens niet veel nodig om gelukkig te zijn. Het zit hem in kleine dingen of zelfs kleine momenten waaraan je later zult terugdenken, ach, ja, natuurlijk, het kostte niets en deed zo goed.
Zoals het videobellen met mijn ouders wat in deze tijden gouden contacten geeft. De lieve oudjes zitten zelf midden in een verhuizing om dichter bij hun jongste dochter (en mijn zus Karla) te gaan wonen. Iets wat zij op hun leeftijd bewonderenswaardig positief opvatten en voor gaan, alhoewel ze het op hun hoge leeftijd moeite kost. Ontroerend om te zien.
Of de zon die deze hele week al de kou probeert te verdrijven als ze 's ochtend opkomt. Voor niets. Na een koude nacht van -13 gr.C. is dat een welkome opwarming. En er dan op een bankje buiten van genieten, zomaar, omdat het even kan als eigen baas.
Of de wandeling in het Seebachtal bij Mallnitz die we gezamenlijk met onze eerste gasten maken om de prachtige omgeving rond de Almhütte te laten zien. En hoe fijn dat je gasten dan ook zo onder de indruk zijn. Wandelen geeft ze rust en de schone berglucht laat ze 's avonds in de Alpinhütte diep inslapen. Ook voor niets.
Of het goede contact met de vorige eigenaren waar we deze week op bezoek waren en waar we bij de koffie twee grote stukken (!!) vers gebakken Apfelstrudel en Kirschtorte krijgen. Pfff, gelukkig zitten we nog in de verbouwing om dat er weer af te krijgen. En ik moet toch het recept eens vragen van die overheerlijke Apfelstrudel. Maar hoe gastvrij en hartelijk; een contact om te koesteren.
Of de opluchting als we de overbuurman (op leeftijd, alleenwonend, maar ziet en hoort alles rond hem heen) weer kunnen begroeten nadat we bang waren dat er wat met hem gebeurd was, aangezien zijn lampje iedere avond om prompt 10.00 uur uitgaat en het deze week om 11.00 uur nog brandde. Hij zou toch niet....? Gelukkig, dachten we de volgende ochtend, hij leeft nog. Laten we ook in 2022 naar elkaar blijven omzien.
En zoals ik net op een bordje schreef: All you need is love, coffee and WIFI. Want dat laatste hebben we ook en kost onze gasten niets. Toch belangrijk in deze tijd...
Vanaf deze week is er via de website te boeken. We kijken naar jullie bezoek uit!
Lieve groetjes,
Ingrid
Succes is niet de sleutel tot geluk. Geluk is de sleutel tot succes.