Terug in de schoolbanken en leren over calculatie, hygiënekunde in de keuken, winst- en verliesrekening, marketing, arbeids- en belastingrecht, kortom alles wat er bij het opzetten van een horeca-bedrijf komt kijken. Wie had dat gedacht? Op bijna 60-jarige leeftijd een gastronomie-opleiding volgen zodat wij straks alle vergunningen hebben om meer gastenkamers, café en terras komende zomer te openen.
No pain, no gain. Want gemakkelijk is het niet. Niet alleen vanwege de vele stof die men er in zes weken tijd in wil pompen (hoe ga ik het allemaal onthouden?) maar ook vanwege de Duitse taal. Er zijn termen bij die mij zelfs in het Nederlands de wenkbrauwen doen fronsen, laat staan in het Duits... of eigenlijk in het Oostenrijks. Wat dat spreken ze hier, geen Hoogduits maar het Karinthisch dialect. In Karinthië worden veelal de klinkers ingeslikt en spreekt men op een zangerige of meer sympathieke toon, bijna met Slavische klanken. Immers liggen Italië, Slovenië en Hongarije om de hoek en zeggen ze hier veelal 'ciao'. Maar dat maakt dat de docenten én mijn mede cursisten soms slecht te volgen zijn. En geeft dat mij een dubbele uitdaging na deze toch al hectische laatste maanden van veel uitzoekwerk en verbouwingen. Die maanden hebben gelukkig al veel succesjes laten zien, zoals het importeren van onze mooie bedrijfsauto, het verkrijgen van onze verblijfsvergunning, het aanpassen van de naamsborden op de gevel, de afgeronde verbouwing van de eerste verdieping en de enthousiaste reactie van onze buren nadat ze een rondleiding kregen tijdens een gezellige borrel in de Stube.
En zo ervaren wij dat je toch zelf het beste je eigen succes kunt bereiken. Door in oplossingen te denken in plaats van in problemen; door te geloven in onze droom in plaats van die van een ander; door onze twee werelden van Peter's handigheid en mijn secretaresse-skills optimaal te combineren; door te genieten van een stralende dag in deze fantastische omgeving en een prachtige wandeling te maken, wanneer wij dat willen.
Dus zijn we nooit te oud om te leren en leren we hier om ons niet oud te voelen maar vooral te leven. Geen idee of mij dat mijn horecapapiertje gaat opleveren maar wie niet waagt, die niet wint.
Blijf gezond, blijf nieuwsgierig en blijf vooral jezelf.
Ingrid & Peter
Never stop learning because life never stops teaching
Comentarios