En dan is daar het afscheid, van baan, van familie, van vrienden, van ons huis, van de gemakken en gewoonten die we al jaren lang hebben. Het valt niet mee om zoveel jaar in kartonnen dozen in te pakken. Het voelt als een sprong in het diepe. Je neemt afscheid van wat je al zo lang kent en doet. Het werk wat je automatisch uitvoert, de bezoeken aan familie en vrienden, de weg naar winkels die je kent. En hoe het erover een paar maanden zal uitzien, weten we niet. Lukt de verbouwing? Komen er gasten? Gaan we het redden? Wat gaan we missen? De zekerheid van een voortkabbelend bestaan maakt plaats voor de onzekerheid van het nieuwe avontuur. Maar je weet nooit hoe het zal zijn als je het niet probeert. Je weet nooit of je spijt zult krijgen maar beter spijt over mislukken dan spijt over gebrek aan daadkracht. We gaan ervoor, zullen vol enthousiasme de zaken aanpakken en kijken nu al uit naar de prachtige plek waar we straks zullen wonen en werken. We gaan doen waar we goed in zijn, omdat het goed voelt nu, op dit moment. We zijn er aan toe om die eigen draai aan ons leven te geven. Dat leven hoeft niet in de schijnwerpers te staan want licht hebben we genoeg om ons heen. Van de lieve mensen die ons steunen en van onze liefde die ons deze beslissing heeft laten nemen om vaker bij elkaar te zijn en te genieten van het leven. Want zeg nu zelf, hoe leuk is het om hard te werken aan je eigen geluk en vooral plezier?
Austria, here we come!
Volg altijd je eigen pad; het volgen van het pad van een ander zal je nooit echt voldoening geven
Mooi verwoord lieverd😘